De kracht van frustratie

Het proces van ontwikkeling verloopt meestal niet zonder hindernissen. Gaandeweg moet je moeite doen en niet alles lukt in één keer. Meestal niet eigenlijk.

Waar een volwassene (ikzelf) nog eens kan grommen als het tegenzit, grrr! Of even kan ontladen door een diepe zucht, missen jonge kinderen dit en verbaal hebben ze zich nog niet of niet voldoende ontwikkeld.

Voor veel ongenoegen hoor je een baby of dreumes/peuter huilen. Dat kan betekenen honger, pijn, poepluier, of….frustratie! Als je een kind een beetje kent kun je de diverse boodschappen onderscheiden. Het is volwassen eigen om een kind uit dit lijden te willen verlossen. Het huilen schrijnt vaak tot diep in ons lijf en we willen het kind vooral gelukkig zien, logisch! Toch is frustratie nodig voor jonge kinderen om verder te komen in hun ontwikkeling.

Willen rollen maar nog niet weten hoe, liefst willen zitten maar dit nog niet zelfstandig kunnen doen. Het is verleidelijk ze te helpen maar je ontneemt ze dan de drive dit zelfstandig te leren doen. Een kind wordt dan afhankelijk van jouw handelen en je aanwezigheid…. Wat dan wel? Zoek een balans, laat een kind weten dat je zijn frustratie ziet en begrijpt, benoem het letterlijk met je woorden.

Geef het kind de gelegenheid het even zelf op te lossen. En als het te vermoeiend wordt, help het kind te voelen hoe het in de juiste positie kan komen, een paar keer achter elkaar. Weet ook dat het lijf van een kind pas toe is aan een bepaalde houding als hij er zelfstandig in kan komen. Frustratie mag er zijn en heeft nut!

Anneliese Tacke-Jansen, Montessori Coach